داده‌ام دل به تـوّلایِ کـسی مثـلِ عـلـی            مستم از نرگسِ شهلای کسی مثلِ علی

زده‌ام چنگ به دامانِ کسی که نبی است            عاشقـم بر قد و بالای کسی مـثلِ علی

زده بر ماهِ فـلک، طعـنه رخِ زیـبایش            مات کرده رخِ زیبای کـسی مثلِ عـلی

کیست این شاهدِ غیبی که پُر از طنّازی‌ست

کار او پایِ رکابِ پدرش سربازی‌ست

این همان احمد مختارِ حسین ابن علی‌ست            پـسر ارشد و‌ دلدارِ حسین ابن علی‌ست

هیبتش حیدری و تیغِ کجش صف شکن است            این همان حیدر کرّارِ حسین ابن علی‌ست

با قـدم هاش دل از حـضرت لـیلا ببرد            بودنش رونقِ بازارِ حسین ابن علی‌ست

هاشمی طلعت و زیبا رخ وشیرین دهن است

صورتاً مثلِ محمّد شده و‌ بوالحسن است

عـلـیِ اکـبـری و ارشـد اولادِ حـسـیـن            تکیه گاهی و‌ چو کوهی تو به بنیاد حسین

گاه هم رنگ نبی می‌شوی و گاه علی            بی‌سبب نیست تویی جامع اضداد حسین

ای عـصای پـدر پـیـر... بمانی جاوید            می‌رسی ای پسرِ عشق به امدادِ حسین

هرکجایی به سلامت، که تویی شورِ حیات

بر تو و بر قد و بالات دمـادم صلوات